Temelji nedovršenog Muzeja revolucije na Ušću u Beogradu, po projektu Vjenceslava Rihtera, prihvaćenog 1962. mogu nas navesti da pomislimo da Muzej revolucije nikada nije nije ni postojao. Međutim, Muzej revolucije naroda i narodnosti Jugoslavije (MRNNJ) osnovan je 1959. i radio je po najsavremenijim muzeološkim principima, koristeći više lokacija. „Formirana su četiri muzejska odeljenja za proučavanje četiri istorijska perioda: 1) radničkog pokreta od 1870. do 1919. godine, koje se bavilo i balkanskim ratovima, Prvim svetskim ratom i osnivanjem Jugoslavije, 2) međuratnog perioda od 1919. do 1941. godine s dominantnim temama istorije Komunističke partije, političke robije, studentskih demonstracija i Španskog građanskog rata, 3) Drugog svetskog rata na prostoru Jugoslavije i 4) posleratne obnove i izgradnje i društveno-političkih prilika u socijalističkoj Jugoslaviji.“

Tokom devedesetih, sa početkom ratova i raspadom Jugoslavije, počinje i proces istorijskog revizionizma, po kome i nasleđe socijalističke Jugoslavije postaje tek nepotrebni teret, a predmeti koji su se u čuvali u MRNNJ shvaćeni su kao stvari, iza kojih ne stoji interpretacija, istraživanje, prezentacija... 1996. je istovremenim ukidanjem MRNNJ i spajanjem sa Memorijalnim centrom Josip Broz Tito (nekada Muzej „25. Maj“), nastao Muzej istorije Jugoslavije, kasnije preimenovan u Muzej Jugoslavije.

Kratki film, „Temelji revolucije“, snimljen u okviru Studija konteksta, 2014. uz mentorstvo Ognjena Glavonića i uz montažu Ivice Đorđevića, zato ne priča priču o tome šta nije sagrađeno u socijalizmu, već svedoči o izgradnji čitavog novog grada, Novog Beograda, a onda i o onome što je učinila tranzicija, kapitalizam i kontrarevolucija. Pod okriljem razvoja, izgradnjom šoping molova, džentrifikacijom i privatizacijom društvene imovine, došlo je do devalvacije i oduzimanja tekovina socijalističke Jugoslavije. U senci progresa, usred poslovne zone, u podzemlju nedovršene zgrade Muzeja, odvijao se skriveni život trideset stanara, sakupljača sekundarnih sirovina, ostavljenih da se snalaze u svojoj nevidljivosti, na društvenoj margini.  Solidarnost i ukidanje segregacije, mogući su temelj revolucije odozdo.