ĐURĐEVIĆ, dr Ratibor (1915, Ristovac), čika Rajko, akter predratnog Bogomoljačkog pokreta, poricatelj Holokausta, veteran antisemitizma, generator diskursa teorije zavere
u Srbiji. Studirao je u Beogradu i Edinburgu. Po povratku u zemlju, dve godine je radio kao sekretar Hrišćanske zajednice mladih ljudi (HZMLj), delajući na duhovnoj, moralnoj i nacionalnoj obnovi našega naroda i učestvujući u borbi protiv Konkordata. Nacističku okupaciju dočekao je spremno. Bio je angažovan u Nacionalnoj službi rada generala Milana Nedića. Pred kraj rata je sa ocem Jovan Rapajićem, šefom Verskog odseka Vrhovne komande Jugoslovenske vojske u Otadžbini, u selu Borču kod Kragujevca i manastiru Kaleniću držao versko-ideološki kurs mladim pripadnicima JVuO. Posle prodora Crvene armije u Srbiju, nastavio je svoj misionarski rad u izbegličkim logorima u Italiji i Nemačkoj, kao sekretar Svetske hrišćanske Zajednice mladih ljudi.
Od 1950. živeo je u Americi. Magistrirao je na koledžu „Džordž Vilijams“ u Čikagu iz oblasti grupnog društvenog rada. Doktorat iz kliničke psihologije odbranio je na Univerzitetu Denver (1958). Radio je kao psiholog u školi za maloletnice u vojnoj vazduhoplovnoj bazi, na psihijatrijskoj klinici i u sreskom zatvoru u Denveru sve do 1973, kada je zasnovao privatnu praksu. Diplomu medicinskog fakulteta stekao je na Bečkom univerzitetu na studijama logoterapije, koje je vodio njen osnivač prof. Viktor E. Frankl. Iz Udruženja američkih psihologa, Đurđević je istupio u znak protesta protiv njihovog prohomoseksualnog stava.
U Srbiju se vratio 1992. da bi doprineo pravoslavnom radu, prvenstveno sa omladinom u nacionalističkom duhu. Zbog toga je pokrenuo izdavačku kuću IHTUS Hrišćanska knjiga, u čijoj je produkciji do danas objavljeno preko stotinu antisemitskih i nacionalističkih publikacija (ukupno 122 bibliografske jedinice). Između ostalog (Pederska brigada, 1996; Pet krvavih revolucija Judeo-bankara, 1999; Jevrejsko ritualno ubistvo, 2004; Jevreji u ogledalu Svetog pisma, 2005), izdavač je i distrubuter Protokola sionskih mudraca u Srbiji, za koje je zajedno sa Žarkom Gavrilovićem napisao objašnjenja i tumačenja sa hrišćanskog i nacionalističkog gledišta. U Večernjim novostima i Politici ekspres su 1995. objavljeni pozitivni prikazi jedne od prvih antisemitskih knjiga Ratibora Đurđevića (Rugobe i laži američke demokratije). Đurđević je zagovornik teze da su jevrejski zaverenici sami stvorili „mit o Holokaustu“ kako bi diskreditovali svaku kritiku Jevreja, kao i da su preuveličali broj Jevreja nastradalih u logorima smrti Hitlerovog NS sistema. S druge strane, Đurđević smatra da su Drugi svetski rat izazvale Engleska i Amerika da bi spasile sovjetsku Rusiju, kao i da Jevreji nisu ubijani u gasnim komorama, te da će „Hitler tek biti shvaćen kao vizionar, što on i jeste bio“.
Nakon 2000. godine, oštrica Đurđevićeve izdavačke produkcije se okrenula ka unutra, ka „judeo-Srbiji“, detektujući unutrašnjeg neprijatelja. Pored Jevreja, tu su se našli i Novosrbi, tj. oni koji su bili izloženi otrovnim zračenjima marksističke ideologije i komunističke prakse, sa kojima bi se, prema Đurđeviću, nešto trebalo učiniti.