U prepoznatljivom NATO stilu, koristeći kao izgovor nedavni teroristički napad u Istanbulu, 19. novembra turska država je pokrenula još jednu krvavu “operaciju” bizarnog imena “Mač-Kandže”, na Autonomnu Samoupravu Severo-Istočne Sirije (poznatije pod imenom Rožava). Ovo nije prva kaznena ekspedicija turske vojske i njenih paravojnih džihadistički plaćenika na teritoriju gde ljudi zadnjih deset godina rade na izgradnji novog društvenog sistema Demokratskog Konfederalizma. Godine 2018. Turska vojska je okupirala najplodniji kanton Rožave Afrin, a 2019. godine gradove Serekanije i Gire Spi.

Nakon bombaškog napada u Istanbulu, Turske vlasti su munjevitom brzinom pokrenuli očigledno već dugo pripremanu "operaciju". Prema Ministarstvu spoljnih poslova Turske, za napad je optužena žena Ahlam Al-Bešir, izbeglica iz Sirije navodno u nekavoj vezi sa PKK. Kako je istraga pokazala njena tri brata su poginuli u redovima  ISIS-a, a ona je sama bila udata tri puta za borce ISIS-a. Pored toga zadnji poziv pre postavljanja bombe Ehlam je primila od člana MHP (partija ekstremne desnice). Sasvim je opravdana sumnja da je ovaj teroristički napad isceniran u svrhu izgovora za operaciju.

Napadi Turske ne bi bili mogući bez odobrenja NATO, Rusije i EU, koji su otvorili vazdušni prostor nad Sirijom. Nastavak haosa i stradanja naroda na Bliskom Istoku je naročito u interesu Nemačke države i njene vojne industrije, koja izvlači veliki profit iz konstantnog rata. Na primer Turska vojska koristi tenkove i vojnu opremu koju proizvodi kompanija Rheinmetall, u prošlosti drugi najveći snabdevač vojske Trećeg Rajha.

Odbrana revolucije u Rožavi ne bi bila moguća bez otpora gerile PKK u planinama Kurdistana. Više od sedam meseci gerilci se odupiru napadima Turske vojske u planinama Zap, Metina i Avašin. Turska vojska upotrebljava zabranjeno hemijsko oružje, ekstremno toksične gasove da bi slomila istorijski otpor gerile. Prema izveštajima gerile, uprkos najmodernijoj NATO tehnologiji kojom raspolaže, vojska Turske ima velike gubitke. Uprkos medijskom ratu i kriminalizaciji sve više ljudi razume ko su pravi teroristi, i koja je razlika među ratovanjem radi profita i moći, i legitimne samoodbrane.  Novi napad na Rožavu se dešava istovremeno sa borbama u planini i pobunom u Istočnom Kurdistanu (Zapadni Iran) koja traje već dva meseca. Narodna pobuna koju su povele žena je izbila nakon što je moralna policija ubila mladu kurdkinju Žinu (Mahsa) Amini i proširila se celim Iranom. Tokom poslednja dva meseca iranska policija i vojska usmrtila je više stotine ljudi, među njima veliki broj dece. Na hiljede ljudi je uhapšeno i mučeno u zatvorima. U regiji Balučistan (Jugo-Istočni Iran) se vode intenzivne oružane borbe između vojske i pobunjenog naroda.

Naredne godine Tursku očekuju izbori, na kojima mnogi prognoziraju poraz AKP-a. Da bi skrenula paznju sa suštinskih životnih problema, urušene ekonomija, velike inflacije i siromaštva, vlast se okreće ratu, još većoj militarizaciji, šovinizmu prema manjinama i sirijskim izbeglicama u Turskoj.

Svi se sećamo istorijske odbrane malog grada Kobanea 2014-2015 godine, odakle je počelo oslobađanje Sirije od ISIS koljača. Kobane, simbol otpora je sada ponovo pod pretnjom da bude okupiran. Turska vojska od prvog dana intenzivno gađa civilno stanovništvo po selima i gradovima, bolnice, škole, ključne punktove infrastrukture (naftna polja, elektrane, industriju za proizvodnju gasa, silose) i baze samoodbrambenih snaga QSD (Sirijske Demokratske Snage). Kopneni napad se očekuje na gradove Til Rifat, Kobane, i Mimbiž. Da bi omogućila beg borcima ISIS-a, i time dobila pojačanje na kopnu, Turska gađa zatvore gde se nalaze borci. Takav pokušaj je već organizovan u gradu Heseke u januaru ove godine.

Nakon okupacije kantona Afrin, Serekanije i Gire Spi fašistička turska vlast  je vodila specijalni rat protiv revolucionarnog procesa u Rožavi. Samo tokom 2022. godine 71 ljudi je ubijeno u napadima dronom. Većina stradalih su bili civili, ali posebano su targetovani ličnosti koje su dali veliki doprinos revoluciji, naročito iskusne borkinje revolucionarnog ženskog pokreta. Žijan Tolhildan, komandant YPJ-a rodom iz Afrina zajedno sa još dve borkinje je ubijena u napadu dronom nakon što je održala snažan govor na konferenciji za žene Bliskog Istoka. Nagihan Akarsel, koja je neumorno razvijala Jineoloji (nauka i filozofija žene i života) je ubila tajna služba Turske (MIT) u Sulejmaniji. Kurdski Oslobodilački Pokret sa avangardom autonomnog ženskog pokreta je ponudio alternativni model dominantnom sistemu  (trojstvu kapitalizma, patrijarhata i države). Ovo je jedini iskren pokušaj da se reši beda i haos na ratovima razorenom Bliskom Istoku. Zbog svog potencijala, snage i neumornog truda da izgradi bezdržavni socijalizam, odnosno model Demokratskog Konfederalizma narodni pokret je pod stalnim napadom.

Socijalistički pokret 19. veka na čelu sa Svetozarom Markovićem se već tih davnih dana zalagao za Balkanski federalizam. Kako može naše društvo na Balkanu da se oslobodi tlačenja nacionalnih država i imperijalističkih okupatora? Toksični nacionalizam kojim su nas zatrovali je jedna od najvećih prepreka. Model federacije decentralizovanih, samoupravnih komuna i samoodrživih zadruga koje funkcionišu na principu solidarnosti i uzajamne pomoći nam nudi perspektivu za budućnost, naročito omladini. Borba protiv okupacije i bogata antifašistička tradicija naše regije nas povezuje sa borbom ljudi na Bliskom Istoku. Bila bi greška ignorisati bliske odnose vlasti Balkanskih država, naročito Makedonije, Srbije, BiH, i Bugarske sa fašističkom vladom Turske. Oružje kojim se tamo ubijaju civili se proizvodi i na Balkanu. Zajednička ideologija i interes za profitom ujedinjuje državne vlasti, šta će nas obične ljude? Danas, više nego ikad potrebno je da nađemo odgovore na pitanja šta je internacionalizam/transnacionalizam u 21. veku i kako izgraditi ujedinjeni front protiv  sistema kapitalizma i patrijarhata?