MINOVIĆ, dr Živorad (26.6.1935, Katrga kod Čačka), kontroverzni izvođač propagandnih radova u Miloševićevo vreme, danas autoritet iz senke. Studirao je političke nauke na beogradskom FPN-u, gde je doktorirao 1982. sa tezom „Kardeljeva misao o samoupravljanju”. Bio je glavni urednik Politike od jula 1985. do 9. marta 1991. kao i generalni direktor, odnosno predsednik Kompanije Politika od 1986. do 1995. Kao partijski aparatčik na kormilu najstarijeg dnevnika na Balkanu, učestvovao je u opštem medijskom podizanju nacionalističke plime, koja je dovela do ustoličenja vladavine Slobodana Miloševića i potonjeg razaranja Jugoslavije. Ostaće upamćene njegove reči sa 85-godišnjice Politike, kojima je opravdao i trasirao put ovog lista: „Politika koja je meni poverena nema pravo da misli drugačije od naroda...” I zaista, od tog načela se retko kada odustajalo. Kao glavni urednik Politike, snosi odgovornost za objavljivanje čuvene paskvile „Vojko i Savle” (18. januar 1987.), za koju on i nije morao znati, ali se na osnovu uredničke odgovornosti stavlja na njegov račun. Međutim, uvid u stranice tog broja Politike mogao bi nekog radoznalog istraživača navesti na pomisao da je Minović ipak morao znati nešto o tome, budući da su prelom, prateća ilustracija paskvile, kao i montaža sa intervjuom tadašnjeg laureata NIN-ove nagrade Vidosava Stevanovića – koji će se kasnije, u svedočenju bezbednjaka Dušana Stupara pojaviti kao pisac paskvile – ukazivali na to da su te dve stranice bile vrlo brižljivo pripremljene. Takođe, za vreme Minovićevog urednikovanja, Politika je iznedrila i najuticajniju propagandističku rubriku „Odjeci i reagovanja”, čiji je koordinator bio tadašnji Minovićev zamenik Slobodan Lazarević. Minović je, međutim, vodio dvostruku politiku u Politici, balansirajući između samovolje vladajućeg bračnog para i strepnje od budućnosti, odnosno njihovog pada. Tako je u vreme martovskih demonstracija otvorio mali prozor za izveštavanje o tim događajima, zbog čega je potom smenjen sa mesta glavnog urednika. Takođe, uticao je da se objavljivanje ubačenog DB feljtona o Vuku Draškoviću u „Odjecima” obustavi. Zanimljivo je da se i posle suprotstavljanja Miloševiću, u julu 1992, kada je Vlada odlučila da Politiku pretvori u državno preduzeće, zadržao na funkciji. Usledio je njegov jeretički izdavački rad na objavljivanju knjige Borisava Jovića Poslednji dani SFRJ (koju je, po svedočenju Mihaila Markovića, lektorisao sâm Milošević, ali je Minović odbio da unese ispravke u konačnu verziju). Milošević ga je smenio nakon Dejtonskog sporazuma, posle čega se Minović posvetio proučavanju menadžmenta. Danas je potpredsednik UO Borbe kao i član (oksimoronskog) saveta (pored G. Perčevića, G. Novakovića i G. Vesića) kompanije International Communications Partners. Autor je knjige Gojko i Pavle (2007).