JOVANOVIĆ, Aleksandar (Ratari, 1949), doktor, kritičar i istoričar književnosti, poznavalac srpskog neosimbolizma koji je u međuvremenu postao promoter pesničkog neomilitarizma - važan akter kulturne, ali i političke scene Srbije. Svoju karijeru je započeo kao profesor Prve beogradske gimnazije (gde je u to vreme predavao i današnjem predsedniku Srbije Borisu Tadiću), da bi potom, shvativši da se na neosimbolizmu ne može graditi karijera, priklonio grupi književnih ideologa srpskog nacionalizma. Uvek je važio za „stručnjaka iz senke“ koga je bilo poželjno imati u žiriju ili upravnom odboru. Stoga je Jovanovićeva karijera, pored Vase Pavkovića i Mihajla Pantića, jedna od najparadigmatičnijih kada je u pitanju uticaj na kreiranje kulturne scene. Bio je član žirija sledećih nagrada: Nagrade „Knez Pavle Karađorđević“, Nagrade „Borisav Stanković“, Nagrade „Desanka Maksimović“, Nagrade „Zaplanjski Orfej“, Nagrade Međunarodnog beogradskog sajma knjiga, te Nagrade „Vladislav Petković Dis“. Jedan je od specijalnih konsultanata za formiranje kritičarskog borda Nagrade „Meša Selimović“ koju dodeljuju Večernje novosti. Stoga nije neobično kada najveći skor glasova „osvoje“ knjige kakvo je Nedremano oko R. P. Noga, ili Semolj zemlja Mira Vuksanovića. Ovakav neposredni uticaj na kreiranje kulturne politike je retko ko imao u poslednjih petnaestak godina. Jovanović je pored žiriranja gostovao i u Srpskoj književnoj zadruzi kao sekretar, u kojoj je nastavio onu liniju devastacije ove institucije koju je krajem šezdesetih započeo Dobrica Ćosić, pretvorivši je u političko telo za rešavanje „srpskog pitanja u Jugoslaviji“. Bio je prodekan na Učiteljskom fakultetu 1998. u vreme donošenja ozloglašenog Zakona o univerzitetu, da bi od 2003. postao dekan istog fakulteta. Na prijemu studenata prve godine, kao dekan organizovao je koncert Merime Njegomir u prostorijama Učiteljskog fakulteta. Od 4. aprila 2006. godine predsednik je Nacionalnog prosvetnog saveta, najviše institucije u obrazovanju jedne zemlje. Inače, pored srpske književnosti, predaje istoriju srpske kulture i tumačenje Biblije. U kritici se zalaže za religiozno i nacionalističko pevanje, ne voli reči „postmodernizam“ i „kosmopolitizam“. Bio je recenzent jubilarnog izdanja Knjige o Milutinu Danka Popovića (SKZ, 2004). Danas je član žirija za dodelu NINove nagrade za roman godine i još mnogo toga.