ULUDAĞ
Yedi yıldır Uludağ’la goz goze bakışıp dururuz.
turski pesnik, dramski pisac, autor memoara i romanopisac. Njegova poezija je prevedana na više od 50 jezika.
Pesmu "Uludag" napisao je 1947. godine u tamnici u Bursi posmatrajući iz ćelije planinu Uludag. Do sada su kod nas objavljena dva prevoda ove pesme sa ruskog. Novi dvobroj, 30-31, "časopisa za književnost, umjetnost i kulturu" Sent iz Novog Pazara donosi novi prevod pesme "Uludag" prevodioca Avdije Salkovića koji je pesmu preveo sa turskog jezika.
U okviru projekta Studije konteksta objavljena je originalna verzija pesme Uludag i tri njena prevoda.
Ne o kımıldanır yerinden,
ne de ben,
lakin birbirimizi yakından tanırız.
Gercekten yaşayan her şey gibi gulmesini ve kızmasını bilir.
Bazan,
hele kışın, hele geceleri,
hele ruzgar kıbleden estiği zaman,
karlı senaberlikleri,yaylaları, donmuş golleriyle
uykusunun icinde şoyle bir kıpırdanır.
Ve orda, en yukarda, en tepede oturan keşiş,
uzun sakalı darmadağın
ve etekleri savrularak
ruzgarın onunde haykıra haykıra iner ovaya
Sonra, bazan,
hele Mayısta şafak vakitleri,
masmavi, ucsuz bucaksız,koskocaman,
hur ve bahtiyar
yepyeni bir dunya gibi yukselir.
Sonra bazan, gun olur.
Gazoz şişelerindeki resimlerine benzer.
Ve ben anlarım ki, gormediğim otelinde
kayakcı bayanlar kanyak icerek
kayakcı baylarla dalga gecmekteler.
Ve gun olur,
şalvarı sarı pırpıt bezinden, kara kaşlı dağlılarından
biri
Mukaddes Mulkiyetin mihrabında kesip komşusunu
misafir gelir bize,
71’inci koğuşta on beş yıl yatmaya.
ULUDAG
Sedam je godina kako se ja i Uludag
gledamo oči u oči.
Ja sam, kao i pre, daleko od njega.
I on je
od mene daleko.
Pa opet smo jedan drugog upoznali dobro.
On se smeje i ljuti kao da je živ.
Naročito noću, naročito zimi
i kad je vetar s juga.
Jezera čempresne šume, snažne livade
odjednom se trgnu u snu
i monah
dugačke, razbarušene brade
sa samog vrha planine
gonjen vetrom krene naniže.
Ponekad,
a naročito u maju o osvitu
plavkasta se sreća svetli na gori.
Gora se uzdiže kao novi svet
Slobodan, ogroman svet.
Ponekad
Gora liči na etiketu za vino
Na kojoj je i nacrtana.
Znam da skijačice ljušte
konjak izjutra
u hotelu
kojeg ne vidim odavde
i sa skijačima
započinju flert.
A dešava se i da crnovođeg žitelja gore
u žutim krpama šalvara
zakolje prvi sused mu
zbog njegovog svetačkog obeležja
i pošalju ga zatim k nama
u 71. ćeliju na 15 godina.
Sa ruskog jezika preveo Radoslav Pajković
ULUDAĞ
Sedam godina se Uludağ i ja gledamo oči u oči.
Niti se on pomjera sa mjesta,
niti ja,
premda se izbliza poznajemo.
Zaista, poput svega živog, on se zna smijati i ljutiti.
Nekada,
naročito zimi, naročito noćima,
a naročito kada vjetar puhne iz nepoznatog,
njegovi snježni vrhovi, padine, sa svojim zaleđenim
jezerima
tako se trgnu u snu.
I tamo, na najvišem vrhu, monah što na brdu sjedi,
duge, razbarušene brade
razbacujući skute svoje
pred vjetrom vičući spušta se u polje.
Zatim, ponekad,
a naročito u majskim zorama,
uzdiže se poput jednog sasvim novog svijeta
potpuno plavog, pustog, ogromnog,
slobodnog i sretnog.
Zatim, ponekad, bude dana
kada liči na slike sa flaša mineralne vode.
I ja shvatam da u hotelu kojeg ne vidim
skijašice gospođe, ispijajući konjak,
teraju šegu sa gospodom skijašima.
I dođe dan
kada jedan od gorštaka crnih obrva, u šalvarama od
grubog žutog beza,
u srcu Svete zemlje ubije svoga komšiju
i dođe nam u goste,
u ćeliju broj 71. da odleži petnaest godina.
Sa turskog jezika preveo Avdija Salković